Time flies
Door: Thomas
Blijf op de hoogte en volg Thomas
14 Januari 2014 | Bolivia, Potosí
Een teken van leven! Een geschreven woord. Het heeft even geduurd maar in de drukke weken die ik achter me heb was het lastig tijd te maken voor een verhaal. Daarnaast bevond ik mij in een woestijn waar een fatsoenlijke internetverbinding nog wel eens wil ontbreken. Datzelfde geldt overigens voor het volledige land Bolivia. Mama ik weet dat je het belangrijk vindt dat ik bereikbaar ben dus ik zal proberen regelmatig mijn telefoon te controleren haha.
Over de afgelopen weken:
Mijn vorige verhaal eindigde aan de Chileense kust (Valparaiso). Na een paar dagen in Santiago ging ik die kant op (slechts 2 uur met de bus vanaf Santiago) voor wat fijne dagen zon zee en strand. De stad was geweldig en ik heb er veel leuke mensen ontmoet, maar het weer liet me wat in de steek. In combinatie met de temperatuur van de Pacific Ocean was het niet de moeite er op dat moment veel langer te blijven. Toch wilde ik daar graag terugkomen voor nieuwjaar omdat in deze stad HET nieuwjaarsfeest van Zuid-Amerika gevierd wordt. Daarnaast had ik via het couch-surfen een supervriendelijke Amerikaan ontmoet en ik mocht in zijn huis slapen rond de feestdata. Een fijn aanbod, want met de drukte rond nieuwjaar vroegen gemiddelde hostels zo'n 60 euro per nacht (voor een bed in een slaapzaaltje met 8 andere mensen!).
Ik besloot de dagen tot nieuwjaar te spenderen in Santiago, aangezien ik daar pas een paar dagen was geweest. Ik ben teruggegaan naar hetzelfde hostel en heb een aantal fantastische dagen gehad in Santiago met een mooie groep reizigers uit het (party)hostel. Veel leuke dingen gedaan en gezien maar het hoogtepunt was toch wel een tour door het centrum met de beste gids die je je kunt voorstellen. Deze fantastische vent kende alle ins and outs van het leven in Santiago. Onderdeel hiervan zijn de vele markten vol leven en kleur. Daarnaast bracht hij ons naar een plek genaamd "Cafe con piernas", letterlijk vertaald "Koffie met benen". Ieder helder licht kan raden met wat voor concept dit bedrijf zijn geld verdient, maar mocht iemand het willen googlen, veel succes!
Ik ben samen met Jack (een Ierse jongen) teruggegaan naar Valparaiso voor het beloofde nieuwjaarsfeest. Direct de Amerikaanse jongen opgezocht en na wat puzzelwerk met vers gekochte luchtbedden hadden we allemaal een fantastische slaapplek. In de loop der dagen zijn er meer vrienden en vriendinnen van huisgenoten langsgekomen en uiteindelijk sliepen we met 15 personen in dit huis.
Dit keer was het weer ons gunstig gezind en we hebben heerlijke stranddagen gehad met veel lekker eten, bier, wijn en feesten. Het werd iedere dag drukker omdat ook de Argentijnen vakantie hebben in December. Aan de kust van Chili noemen ze dit de "invasión de argentinos".
Uiteindelijk was het tijd voor het grootste nieuwjaarsfeest van het continent en dat is het zeker geworden. De vuurwerkshow was prachtig. Langs de volledige kustlijn (meer dan 15km) werden zware granaten afgeschoten vanaf platforms op zee. De show duurde meer dan 30 minuten en omvatte dingen als palmbomen van vuur en zware flashbangs. Na de vuurwerkshow de hele nacht uit geweest in het centrum van de stad.
De dag erna hebben we met zijn allen (op advies van de Amerikanen) het spel "Butterball" gespeeld. Bij dit spel smeer je een enorme watermeloen in met boter. Vervolgens verdeel je de groep in teams en gooi de je watermeloen in zee. Het team dat de meloen als eerste uit de branding vist is de winnaar. Het klinkt belachelijk maar ik verzeker jullie dat je zelden meer lol zult hebben. Daarnaast werkt het goed tegen een nieuwjaarskater.
Op 2 januari weer samen met Jack de bus gepakt van Santiago naar San Pedro de Atacama. Een busreis van meer dan 24 uur langs de Chileense kust. In Argentinie had ik weinig problemen met deze reizen maar deze viel met niet goed. Ik had 2 dagen nodig in Atacama om bij te komen maar daarna voelde ik mij weer prima.
De omgeving in Atacama is prachtig. Het is een van de droogste plekken op aarde en dat resulteert in geweldige zand- en rotsformaties. Ik heb veel prachtige foto's die ik in Nederland graag wil laten zien. In Atacama hebben we o.a. gesandboard (snowboarden maar dan in zand), een trip gedaan naar Valle de la Luna en een trip naar lokale Geisers.
Vanuit Atacama heb ik met Jack en Kyle (ook een Amerikaan die ik in Valparaiso had leren kennen) een 3-daagse trip geboekt naar Uyuni. Deze trip is zeer bekend in deze regio en hij neemt je langs de meest adembenemende plekken. De trip was geweldig, misschien wel mijn mooiste ervaring tot nu toe. We reden (met een toffe Boliviaanse chauffeur) in een dikke 4x4 jeep vol gas door de woestijn met muziek op de achtergrond van AC/DC, CCR, Dire straits etc. Je kunt je voorstellen dat dat een mooie ervaring was. We reden langs meren in alle kleuren, prachtige rotsformaties, flamingo's, woestijnvossen en als eindpunt de bekende Salar de Uyuni. Ook deze prachtige foto's zal ik jullie in Nederland niet onthouden.
Aangekomen in Uyuni stond de gehele stad in de steigers voor het ontvangst van de DAKAR rally. Het was direct duidelijk dat dit een mooi feest ging worden dus we besloten hier voor een paar dagen te blijven. De Bolivianen zijn erg trots op het feit dat de DAKAR hun land doorkruist en deden er alles aan er een mooi volksfeest van te maken. Met heerlijk voedsel en vooral wijn in overvloed hebben wij hier uiteraard stevig aan meegedaan. We zaten in een tent van de regio Tarija en als enige "Extranjeros" (buitenlanders) kregen we een boel aandacht. Toen we werden uitgenodigd een speech te houden voor het hele publiek hebben we uiteraard veel geslijmd over de vriendelijkheid van de Bolivianen en de uitmuntende smaak van hun wijn. Over de vriendelijkheid is geen woord gelogen maar ik moet zeggen dat de Chileense en de Argentijnse wijn mij tot nu toe beter smaakt. Enfin, onze woorden werden beloond met gratis Sangria, gratis wijn en veel mensen die met ons op de foto wilden. Een extreem geslaagde avond.
Jack en ik hebben afscheid genomen en op dit moment zit ik in Potosi, de hoogste stad ter wereld (+4000m). Alles staat in het teken van de rijkheid aan bodemschatten in en om deze stad. De spanjaarden wisten dit helaas als eerste en hebben scheepladingen naar Europa gebracht, met als resultaat dat dit nu een van de armste steden van Bolivie is. De komende dagen ga ik o.a. een mijn en wat musea bezoeken en vooral wennen aan de hoogte. Ik voel me prima, maar het is duidelijk dat je op deze hoogte weinig zuurstof hebt en dus weinig honger en weinig energie.
Bedankt voor het lezen en tot horens!
Over de afgelopen weken:
Mijn vorige verhaal eindigde aan de Chileense kust (Valparaiso). Na een paar dagen in Santiago ging ik die kant op (slechts 2 uur met de bus vanaf Santiago) voor wat fijne dagen zon zee en strand. De stad was geweldig en ik heb er veel leuke mensen ontmoet, maar het weer liet me wat in de steek. In combinatie met de temperatuur van de Pacific Ocean was het niet de moeite er op dat moment veel langer te blijven. Toch wilde ik daar graag terugkomen voor nieuwjaar omdat in deze stad HET nieuwjaarsfeest van Zuid-Amerika gevierd wordt. Daarnaast had ik via het couch-surfen een supervriendelijke Amerikaan ontmoet en ik mocht in zijn huis slapen rond de feestdata. Een fijn aanbod, want met de drukte rond nieuwjaar vroegen gemiddelde hostels zo'n 60 euro per nacht (voor een bed in een slaapzaaltje met 8 andere mensen!).
Ik besloot de dagen tot nieuwjaar te spenderen in Santiago, aangezien ik daar pas een paar dagen was geweest. Ik ben teruggegaan naar hetzelfde hostel en heb een aantal fantastische dagen gehad in Santiago met een mooie groep reizigers uit het (party)hostel. Veel leuke dingen gedaan en gezien maar het hoogtepunt was toch wel een tour door het centrum met de beste gids die je je kunt voorstellen. Deze fantastische vent kende alle ins and outs van het leven in Santiago. Onderdeel hiervan zijn de vele markten vol leven en kleur. Daarnaast bracht hij ons naar een plek genaamd "Cafe con piernas", letterlijk vertaald "Koffie met benen". Ieder helder licht kan raden met wat voor concept dit bedrijf zijn geld verdient, maar mocht iemand het willen googlen, veel succes!
Ik ben samen met Jack (een Ierse jongen) teruggegaan naar Valparaiso voor het beloofde nieuwjaarsfeest. Direct de Amerikaanse jongen opgezocht en na wat puzzelwerk met vers gekochte luchtbedden hadden we allemaal een fantastische slaapplek. In de loop der dagen zijn er meer vrienden en vriendinnen van huisgenoten langsgekomen en uiteindelijk sliepen we met 15 personen in dit huis.
Dit keer was het weer ons gunstig gezind en we hebben heerlijke stranddagen gehad met veel lekker eten, bier, wijn en feesten. Het werd iedere dag drukker omdat ook de Argentijnen vakantie hebben in December. Aan de kust van Chili noemen ze dit de "invasión de argentinos".
Uiteindelijk was het tijd voor het grootste nieuwjaarsfeest van het continent en dat is het zeker geworden. De vuurwerkshow was prachtig. Langs de volledige kustlijn (meer dan 15km) werden zware granaten afgeschoten vanaf platforms op zee. De show duurde meer dan 30 minuten en omvatte dingen als palmbomen van vuur en zware flashbangs. Na de vuurwerkshow de hele nacht uit geweest in het centrum van de stad.
De dag erna hebben we met zijn allen (op advies van de Amerikanen) het spel "Butterball" gespeeld. Bij dit spel smeer je een enorme watermeloen in met boter. Vervolgens verdeel je de groep in teams en gooi de je watermeloen in zee. Het team dat de meloen als eerste uit de branding vist is de winnaar. Het klinkt belachelijk maar ik verzeker jullie dat je zelden meer lol zult hebben. Daarnaast werkt het goed tegen een nieuwjaarskater.
Op 2 januari weer samen met Jack de bus gepakt van Santiago naar San Pedro de Atacama. Een busreis van meer dan 24 uur langs de Chileense kust. In Argentinie had ik weinig problemen met deze reizen maar deze viel met niet goed. Ik had 2 dagen nodig in Atacama om bij te komen maar daarna voelde ik mij weer prima.
De omgeving in Atacama is prachtig. Het is een van de droogste plekken op aarde en dat resulteert in geweldige zand- en rotsformaties. Ik heb veel prachtige foto's die ik in Nederland graag wil laten zien. In Atacama hebben we o.a. gesandboard (snowboarden maar dan in zand), een trip gedaan naar Valle de la Luna en een trip naar lokale Geisers.
Vanuit Atacama heb ik met Jack en Kyle (ook een Amerikaan die ik in Valparaiso had leren kennen) een 3-daagse trip geboekt naar Uyuni. Deze trip is zeer bekend in deze regio en hij neemt je langs de meest adembenemende plekken. De trip was geweldig, misschien wel mijn mooiste ervaring tot nu toe. We reden (met een toffe Boliviaanse chauffeur) in een dikke 4x4 jeep vol gas door de woestijn met muziek op de achtergrond van AC/DC, CCR, Dire straits etc. Je kunt je voorstellen dat dat een mooie ervaring was. We reden langs meren in alle kleuren, prachtige rotsformaties, flamingo's, woestijnvossen en als eindpunt de bekende Salar de Uyuni. Ook deze prachtige foto's zal ik jullie in Nederland niet onthouden.
Aangekomen in Uyuni stond de gehele stad in de steigers voor het ontvangst van de DAKAR rally. Het was direct duidelijk dat dit een mooi feest ging worden dus we besloten hier voor een paar dagen te blijven. De Bolivianen zijn erg trots op het feit dat de DAKAR hun land doorkruist en deden er alles aan er een mooi volksfeest van te maken. Met heerlijk voedsel en vooral wijn in overvloed hebben wij hier uiteraard stevig aan meegedaan. We zaten in een tent van de regio Tarija en als enige "Extranjeros" (buitenlanders) kregen we een boel aandacht. Toen we werden uitgenodigd een speech te houden voor het hele publiek hebben we uiteraard veel geslijmd over de vriendelijkheid van de Bolivianen en de uitmuntende smaak van hun wijn. Over de vriendelijkheid is geen woord gelogen maar ik moet zeggen dat de Chileense en de Argentijnse wijn mij tot nu toe beter smaakt. Enfin, onze woorden werden beloond met gratis Sangria, gratis wijn en veel mensen die met ons op de foto wilden. Een extreem geslaagde avond.
Jack en ik hebben afscheid genomen en op dit moment zit ik in Potosi, de hoogste stad ter wereld (+4000m). Alles staat in het teken van de rijkheid aan bodemschatten in en om deze stad. De spanjaarden wisten dit helaas als eerste en hebben scheepladingen naar Europa gebracht, met als resultaat dat dit nu een van de armste steden van Bolivie is. De komende dagen ga ik o.a. een mijn en wat musea bezoeken en vooral wennen aan de hoogte. Ik voel me prima, maar het is duidelijk dat je op deze hoogte weinig zuurstof hebt en dus weinig honger en weinig energie.
Bedankt voor het lezen en tot horens!
-
15 Januari 2014 - 09:29
Eric Raap:
Thomas, ik heb vanaf mijn werkplek in het grauwe Amsterdam Zuid-Oost (ook wel bekend als de Bijlmer) je verslag gelezen. Dat maakt de dag weer een beetje minder grauwe en grijs. Prachtige verhalen, geniet er van maar dat lukt volgens mij prima ! Groeten Eric. -
15 Januari 2014 - 13:07
Mam:
Hoe fijn kan de ochtend beginnen...... deze blog vanochtend vroeg al door mij gelezen maar ik moest snel naar mijn werk.
Neem nu even pauze.. tijd voor jou en voor mijn broodje :)
Wat betreft jouw bereikbaarheid.. ach vergeef me....moeders....
Ondanks dat we je regelmatig even spreken zijn deze verhalen van je zo heerlijk, ik geniet volop.
Dank je wel voor je beeldende woorden!
Tot gauw, knuffel -
15 Januari 2014 - 13:29
Henk Groenendal:
Hallo Thomas,
Eindelijk dan een berichtje uit Vorden. Laat ik beginnen om je ook namens Reina "EEN VOORSPOEDIG EN GEZOND 2014 TE WENSEN"
We kijken telkens weer uit naar je reisverslag. Behalve dat je een leuke pen hebt, krijgen we een beetje een indruk van al je belevenissen. Wat moet jij daar genieten en wat zal het straks tegenvallen als je weer in Nederland bent.
We wensen je nog heel veel plezier en kijken nu al weer uit naar je volgende reisverslag.
Groeten
Reina en Henk -
15 Januari 2014 - 15:04
Papa:
Wat een mooi verhaal heb je weer geschreven over je avonturen van
de laatste weken. Je weet het weer prachtig te verwoorden.
Geniet van de tijd die je nog hebt, je gaat vast nog veel mooie
dingen zien en leuke mensen ontmoeten, dat gaat jou heel goed
af daar, zelfs in een Spaanse omgeving. De vrienden die je nu maakt
zul je vast en zeker nog lang plezier van hebben na je trip. Zuid
Amerika zal daarom vast niet je laatste rondreis worden ;)
Abrazo de papá -
15 Januari 2014 - 17:28
Marco:
Hé thomas
klinkt weer goed die tochten van je. Ik zou zeggen si todavia tienes dinero continua unas meses mas!
Groeten uit Zuid Egypte -
15 Januari 2014 - 18:27
Ome FRANS:
Wat een geweldig en boeiend verslag weer, kom je nog wel terug? of ben je helemaal verlieft op zuid amerika?
Z'on nieuwjaarsduik bij 30 graden lijkt mij ook wel wat. Thomas het allerbeste, geniet van alle contacten en de landen, see you later.
(als je terug komt verplicht ik mij om van jou de foto's te zien) Groetjes Ome Frans -
02 Februari 2014 - 10:42
Tonnie En Hennie:
Hallo Thomas
Wij willen je laten weten dat we elke keer weer genieten van jou mooie verhalen en belevenissen. Prachtig!!!!
Wij wensen je nog veel plezier.
Tonnie en Hennie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
